آناهیتا درگاهی گفت: روزانه چهار ساعت برای گریم وقت میگذاشتم. از زمانی که دندانهای مصنوعی در دهانم قرار میگرفت تا پایان آفیش، شبها نمیتوانستم چیزی بخورم. از ۶ صبح تا ۵ بعد از ظهر دندانها به دهانم چسبیده بود، شب تا صبح فقط دیالوگها را تمرین میکردم تا بتوانم با این وضعیت صحبت کنم.
